Organizacja nie może zrealizować swojej strategii bez pracowników, którzy odgrywają w niej decydującą rolę. Są sprawcami wszystkich działań zachodzących w firmie, bowiem pozostałe jej składniki, takie jak maszyny, urządzenia, technologie, techniki działania, normy, są ich dziełem, a więc są zależne od nich i oni decydują o ich kształcie. Wszystko, co zachodzi w organizacji, zależy od osób w niej uczestniczących. Istotne jest więc, aby pracowali w niej ludzie kompetentni i odpowiednio zmotywowani do pracy. Należy tak oddziaływać na pracowników, żeby zachowywali się zgodnie z oczekiwaniami kierownictwa organizacji i przyczyniali do realizacji jej celów. Aby menedżer mógł skutecznie oddziaływać na swoich pracowników, powinien wiedzieć, jakie czynniki wpływają na ich zachowania w organizacji.
Punktem wyjścia do zrozumienia indywidualnych zachowań pracownika jest przegląd głównych zagadnień psychologicznych, wykorzystywanych w wiedzy o zachowaniach w organizacji. Zagadnienia te dzielą się na cztery koncepcje: postaw, osobowości, postrzegania i uczenia się.
Postawy są to oceny przedmiotów, ludzi lub zdarzeń, odzwierciedlają one uczucia danej osoby na określony temat. Człowiek może mieć tysiące postaw. Przedmiot zachowań w organizacji skupia jednak uwagę na bardzo ograniczonej liczbie postaw dotyczących jej uczestników. Należą do nich: zadowolenie z uczestnictwa w organizacji, zaangażowanie w pracę i zaangażowanie w organizację (można np. prowadzić system nagradzania konkretnych pracowników za dobre wyniki uzyskane w pracy wszelakiego rodzaju np. dla kobiety nagroda w postaci bonu który można zrealizować gdzieś). Postawy wpływają na zachowanie pracownika w organizacji. Na przykład wskaźniki fluktuacji i nieobecności w pracy są niższe u pracowników zadowolonych z pracy niż u niezadowolonych.
